Kendime…
Yokluğa talip olduğun yolda, varlık beklemek ne acayip değil mi?
Varlığı hiç olmamış çile çekmiş hüzün Peygamber’ini, olanın tamamını veren Ebu Bekir’i, evlendikten sonra fakirliğe düşen Hatice anneni, sıkıntılar içinde yaşayan arkadaşlarını ve soylarını anlatıyorsan eğer insanlara, yokluktan şikayet etmeyeceksin…
Müslüman her şeyin en güzelini, en iyisini almalı ve yaşamalı safsatasına itibar etmeyeceksin…
Orta halli ve mazbut bir yaşama razı olacaksın. Mutluluğu gözlerde ve gönüllerde arayıp bulacaksın.
İçersinde ne olursa olsun bir tabak yemekle doyacak olan mideni, bulandırana kadar doldurmayacaksın. Bir tane olanı iki tane yapmayacaksın. Kırkta bir de neymiş! olandan olduğu kadar sadakayla vermeye devam edecek, aç olan varken tok yatmayacaksın…
Doğru sana kaybettirse de yalan alemde; doğruyu söylemeye devam edip, emir olunduğun üzere dosdoğru olacaksın…
Madem ki Allah yarattı; rengine ırkına, makamına, sıfatına ve varlığına bakmadan herkesi seveceksin…
Sağ yanağına vurana, sol yanağını çevirip, edebi ahlakı öğreteceksin…
Dönsen tekrar bu aleme; en çok neyi yaparsın, hangi amelini çoğaltırsın diye önden gidenlere soracaksın…
O halde yüce Allah’ın emrettiği üzere; adil olacaksın, insanlara yardım edeceksin, yakınlarını akrabayı görüp gözeteceksin, kötülüklerden ve kötü işlerden uzak duracaksın…
Şüphesiz Allah kendisine hep kötülük yapsalar da, iyilik yapmaya devam edenlerle beraberdir…
Kalın sağlıcakla…
Hasan Engin
( Kendime yazdım bir gece vakti, okuyan fazla alınmasın…)
