Osmanlı padişahlarının ondördüncüsü olan 1.Ahmed Han 21 Aralık 1603 tarihinde,henüz 13 yaşındayken padişah oldu.Bir gün rüyasında
‘Avusturya kralı ile güreş tuttuğunu, fakat kendisinin arka üstü yere düştüğünü’ görmüştü.
Görünüşte rüya çok korkunçtu. Sabahleyin,huzura getirilen alimler ve rüya tabircilerinden hiçbiri bu rüyayı, padisahi tatmin edecek şekilde tabir edemediler.
Nihayet,Uskudarda bulunan Aziz Mahmut Huda-i nin bu rüyayı tabir edebileceğini arzettiler.Ahmet Han’da bir mektup yazarak yakınlarından biriyle gönderdi ve rüyanın tabir edilmesini istedi.Haberci mektubu alıp Uskudara gecti ve Hudai nin kapısını çaldı. Bir müddet sonra Aziz Mahmut Hudai,elinde bir zarfla kapıya çıktı. Habercinin getirdiği mektubu alırken kendi elindeki mektubu padişaha vermesini istedi ve;
” Sultanimizin gönderdiği mektubun cevabidir”buyurdu.Mektubu şaşkınlık içinde alan haberci,derhal padişaha döndü ve gördüklerini anlattı. O mektupta şunlar yazılı idi;
Allahu Teala insan vücudunda sırtı, cansız mahluklarda ise toprağı, en kuvvetli olarak yaratti.Insanin sırtı ile topragin birbirine değmesi, bu iki kuvvetin bir araya gelmesi demektir.Böylece padisahimizin arka üstü yere yatması ile bu iki kuvvet birlesmistir.Dolayısıyla, bu rüyadan Islamin temsilcisi olan padisahimizin kafirlere karsi zafer kazanacağı anlasildi.
Hemen askeri toplayan 1.Ahmed Han Avusturya üzerine yürüdü. Başarılı savaşlar sonunda Kanije,Estergon ve Eğri kaleleri Osmanlilara gecti.
Sultan Ahmed Han’in bu hadiseden sonra,Aziz Mahmud Hazretlerine bağlılığı ziyadesiyle arttı. Ziyaretine gidip talebesi olmakla sereflendi.ilimden ve feyzinden istifadeye azami gayret gösterdi. Sultan,bu nimete sukrunu şu şiiriyle dile getirmiştir.
Varimi ben hakka verdim,gayri varim kalmadi.
Cümlesinden el çekip, pes dü cihanim kalmadi.
Çünkü Hubbullah erişti, çekti beni kendine.
Açtı gönlüm gözünü, gayri gumanim kamadi.
Evliyanin himmeti,yakti beni kül eyledi.
Safiyim,buldum safayi,dü cihanim kalmadı.
Ahmedi der,”ya ilahi,sana sukrum çok durur.
Hamdulillah aşk- i Hak’tan,gayri varım kalmadi.
-bitti-
Kaynak:Osmanli Tarihi Ansiklopedisi.c.1
84-90 sahifeler.
